Mëtt vum 10. Joerhonnert, an Uewerloutrengen. Ee jonken Eedelmann, Sigfrid genannt, begéint op der Juegd engem jonke Meedchen, dat amgaangen ass, sech an de Welle vun der Uelzecht ze bueden. Et ass den Ufank vun enger grousser Léift. De Grof ass gewinnt, dass seng Wënsch an Erfëllung ginn, mee dat jonkt Meedche mécht him et net esou liicht, wéi hie sech dat erwaart hat. Fir kënne bei him ze sinn, baut de Sigfrid säin neit Doheem do, wou si sech fi r d‘éischt begéint sinn.