De Mister O’Lui huet e schéint Doheem, eng Kéisseschmier mat Gebeess an ëmmer e gudde Becher waarme Schocki.
Mee enges Daags gëtt e gefrot, ob e wierklech richteg glécklech ass, an en decidéiert, sech op d’Sich nom Gléck ze
maachen. Wéi de Rupert, dat klengt Wëllt Schwäin, mat em goe wëll, ignoréiert en en d’éischt, zemol de Rupert kee
Glécksschwäin ass. Mee dat tockskäppegt Fierkelche léisst sech net verdreiwen an ass dem Mister O’Lui bei senger Sich
nom Gléck stänneg an de Féiss. Wéi soll de Mister O’Lui do nëmmen d’Gléck fannen?
Eng waarmhäerzeg Geschicht doriwwer, datt een d’Gléck heiansdo direkt virun der Nues huet.